Kinezyterapia to forma leczenia ruchem, w której działania fizjoterapeutyczne podejmowanych są z wykorzystaniem metod usprawniania ruchowego, stosowanych w dysfunkcjach i schorzeniach w obrębie narządu ruchu.

W skład kinezyterapii wchodzi wiele rodzajów ćwiczeń np.: ćwiczenia bierne, czynne, izometryczne, w odciążeniu, samowspomagane, których celem jest najczęściej osiągnięcie nowych możliwości ruchowych, utrzymanie stanu pacjenta lub przygotowanie do kolejnego etapu w procesie leczenia.

Ćwiczenia usprawniające po urazach, zabiegach operacyjnych – indywidualna praca z pacjentem

Ćwiczenia usprawniające prowadzone przez fizjoterapeutę pozwalają na poprawę m.in.: zakresu ruchomości stawu, siły mięśniowej, koordynacji, funkcji oraz wielu innych możliwości ciała, które na skutek urazu zostały ograniczone lub wyłączone. Ćwiczenia pomagają też pacjentowi w przygotowaniu do zabiegów operacyjnych np.: rekonstrukcji więzadła, endoprotezoplastyki stawu, operacji kręgosłupa, aby powrót do zdrowia był szybszy a leczenie krótsze.

Rehabilitacja w procesie przebiegu chorób neurologicznych

Choroby neurologiczne szczególnie cechują się potrzebą współpracy z fizjoterapeutą na skutek ich długotrwałego przebiegu. W jednostkach chorobowych tj.: udar, SM, MPD, Parkinson – ważne jest, aby nie zmarnować czasu nazywanym „złotym” w celu wypracowania funkcji, których pacjent musi nauczyć się na nowo lub nie zaprzepaścić czasowej poprawy stanu zdrowia, aby przy kolejnym rzucie choroby nie zmniejszyć możliwości pacjenta. W tym celu oprócz ćwiczeń leczniczych stosuje się również metody specjalne, które nakierowane są na konkretne problemy ruchowe i możliwości ich rozwiązania np.: metoda PNF, IBITA Bobath.

Korekcja wad postawy

Wady postawy to problem nasilający się w coraz młodszych grupach wiekowych, niewątpliwe nie da się go zniwelować wraz z rozwojem techniki i nadmiarem siedzącego trybu życia. Zanim pacjent rozpocznie proces rehabilitacji zostaje poddany badaniu, które ma na celu znalezienie wszystkich zmian mięśniowo – szkieletowych jakie do tej pory zaszły w ciele pacjenta. Ważna jest tutaj szczególnie współpraca pacjent – rodzic – fizjoterapeuta, aby kontynuować proces usprawniania także poza salą ćwiczeń. Po zakończeniu cyklu zabiegów pacjent oceniany jest powtórnie, aby ocenić postępy lub zmienić dotychczasowe zalecenia.

Terapia w dolegliwościach bólowych narządu ruchu

Pacjenci coraz częściej zgłaszają się z dolegliwościami bólowymi do fizjoterapeutów, bez przyczyn w wywiadzie takich jak uraz, zdiagnozowana choroba, dysfunkcja struktury. Za pomocą szerokiego wachlarza możliwości fizjoterapeutycznych jest jak najbardziej możliwe zmniejszenie dolegliwości lub ich całkowite wyeliminowanie. W tym celu po zbadaniu pacjenta wykorzystuje się terapię w oparciu o techniki mięśniowo – powięziowe, w koncepcjach osteopatycznych, terapię punktów spustowych, tkanek miękkich, terapię wisceralną, mobilizację stawu oraz wiele innych działań, których celem jest zapoczątkowanie procesu regeneracji i przejścia przez ten proces aż do zaniku dolegliwości bólowych. W celu holistycznego podejścia do problemu ważne jest stosowanie się do zaleceń, czasem istnieje potrzeba dodatkowego wsparcia np.: u dietetyka, trenera personalnego, psychologa.

Rehabilitacja oddechowa

Rehabilitacja oddechowa jest nieodzownym elementem usprawniania pacjenta niezależnie od przyczyny problemu z jakim się zmaga. Znajduje zastosowanie nie tylko po przybyciu chorób związanych z układem oddechowym, ale także podczas wspomagania procesu leczenia dolegliwości bólowych, w chorobach neurologicznych, w leczeniu wad postawy i wielu innych problemach gdzie nie zawsze występuje ból, ale już zaburzony tor oddechowy przyczynia się odczuwania braku energii życiowej, niedotlenienia organizmu, zamkniętej postawy ciała.

Terapia w problemach związanych ze stresem i psychosomatyką

W XXI wieku należy szczególnie się postarać, aby wyłączyć się od ogromu bodźców, które codziennie atakują człowieka w postaci wiadomości, powiadomień, dźwięków, światła. Środowisko w jakim przebywa pacjent, szybki tryb życia, śmieciowe jedzenie, krótki sen, stres i kończące się rezerwy organizmu dostosowania do tych warunków, bardzo często doprowadzają do przestymulowania układu nerwowego. Na skutek tego procesu wystąpienie jednego błahego czynnika spowoduje: uraz, kontuje, chorobę. Wielokrotnie w badaniu wychodzi, że to nie „zimny podmuch wiatru” spowodował „postrzyknięcie” (czyli silny ból, ograniczenie ruchomości, wyłączenie funkcji), ale ten czynnik był tylko kolejnym bodźcem, którego tym razem układ nerwowy już nie tolerował, więc wyraził swój protest.

W celu tonizowania układu nerwowego zalecana jest np.: terapia czaszkowo – krzyżowa gdzie wyciszony układ nerwowy, aby przeprowadzić proces regeneracji, spowoduje, że pacjent zaśnie na leżance w gabinecie. Nic w tym złego – to tłumiona potrzeba organizmu.

Inne formy oddziaływania na przestymulowany układ nerwowy to terapie prowadzone w rejonach, podpotylicznych, na czaszce, w rejonie brzucha i narządów trzewnych, to także formy: medytacji, ograniczania światła niebieskiego, wyciszania się i relaksacji.

Metody specjalne

To forma kinezyterapii, która została stworzona przez wybitnych naukowców oraz rozpowszechniona na całym świcie. Ich celem jest skuteczniejsze leczenie pacjentów. Metody są zbadane, standaryzowane i została określona ich efektywność:

Metoda McKenzie – Mechaniczne Diagnozowanie i Terapia, metoda dedykowana pacjentom ze schorzeniami kręgosłupa i kończyn.

Metoda PNF – to proprioceptywne nerwowo–mięśniowe torowanie, ma swoje szerokie zastosowanie w chorobach neurologicznych, wpływa na poprawę jakości życia poprzez naukę nowych oraz modyfikację dotychczasowych aktywności. Ma również zastosowanie w ortopedii.

Metoda IBITA Bobath – polega głównie na normalizacji napięcia mięśniowego (zwłaszcza mięśni odpowiadających za prawidłową postawę i właściwy wzorzec ruchowy) nauczaniu motorycznym przy wykorzystaniu bodźców sensorycznych, usprawnianiu i zwiększaniu samodzielności w życiu codziennym. Ma szczególne zastosowanie w chorobach neurologicznych.

Kinesiotaping – dynamiczne plastrowanie, polega na przyklejeniu specjalnej taśmy, o właściwościach elastycznych, na powierzchnię ciała. Przyklejone we właściwy sposób plastry tworzą zwiększoną przestrzeń pomiędzy skórą właściwą a powięzią, co wspomaga proces regeneracji, działania przeciwbólowego lub przeciwobrzękowego.