„Kluczowym działaniem w terapii czaszkowo-krzyżowej jest przywrócenie prawidłowego funkcjonowania kości czaszki i połączeń między nimi” – Michael Kern

Rozpoczynając dzisiejszy wpis cytatem chcę zwrócić szczególną uwagę na kość klinową, czyli królową kości w terapii czaszkowej. Jej szczególny kształt porównywany jest z motylem, skrzydłami anioła, sową, a nawet latającą osą.

Usytuowana jest najbardziej centralnie w czaszce, tworzy znaczną cześć podstawy oraz tylne części oczodołu, jest nieparzysta, ma nieregularny kształt, zbudowana z trzonu i 3 par wyrostków: skrzydeł większych, mniejszych, skrzydłowatych. Stanowi kość pneumatyczną, zawiera puste przestrzenie.

Skrzydła większe i mniejsze kości klinowej rozchodzą się od trzonu kości klinowej do boków, skrzydła większe mają powierzchnie oczodołową, skroniową i podskroniową, mózgowe. Wyrostki skrzydłowate składają się z blaszki bocznej i przyśrodkowej, biegną ku dołowi, rozciągając się po obu stronach od miejsca połączenia trzonu i skrzydeł większych kości klinowej. Podstawa czaszki w części tylnej  jest zbudowana z kości potylicznej, która z przodu łączy się z klinowatą.

Nieprawidłowa ruchomość tej kości może powodować:

• bóle głowy, migreny
• bóle oczu, zaburzenia widzenia
• zaburzenia hormonalne
• problemy z koncentracją
• dysfunkcje szyi i głowy
• oraz wiele innych dolegliwości na skutek bezpośrednich i pośrednich połączeń anatomicznych.

W związku z powyższym, bardzo ważne jest to, aby zrównoważyć nieprawidłowe odchylenia kości klinowej.

„Aby pracować z żywymi mechanizmami w żywym ciele potrzebna jest nam umiejętność żywego dotyku.” dr Rollin Becker